“Öğretmenler kandil gibidir. Kendini eriterek etrafına ve öğrencisine ışık olur.” Öğrenciniz olduğum yıllar, her birinizle ne çok zaman geçirdik. Ve şimdi rüzgâr sizi ve bizi bir yerlere savurdu. Belki bir daha asla karşılaşamayacağız, zaman belki bizi bir yerler de tekrar buluşturacak. Ama hep aklımda ve hep kalbimde olacağınızı bilmenizi isterim. Her zaman olduğu… Her öğrenciniz de olduğu gibi benim de üzerimde çok emeğiniz var. Bana Edebiyatı sevdirdiniz, Tarihi sevdirdiniz. Bana geometrinin gizemini gösterdiniz. Felsefenin bizim hayat damarımız olduğunu öğrettiniz. Hani demiştiniz ya “Matematik görmektir! Fizik asla affetmez. Ta ki siz onu sevene kadar…” O öğüdünüz hala kulağımda! Her zaman her dakika bir daha öğreniyorum hayatın gizemini sizin sayenizde. Okulun ilk günü sınıfın kapısından girişiniz, “Günaydın çocuklar!” deyişiniz, dersi anlatırken ki o sevginiz, tutkunuz, bize bakınca gözünüzde beliren o çekici güzellik adeta büyüledi beni ve arkadaşlarımı. O zaman dedim ki; işte aradığım öğretmen bu! Bize her zaman ışık tuttunuz, yolumuzu aydınlattınız, bize hep güven verdiniz. “Çalış!” dediniz. Bizi hep hırslandırdınız. Size minnettarız! “Matematik öğretmenimiz Hüseyin Yardımcı’nın eğitim yılının ilk dersiydi. Çocuklar, Matematik olmadan yaşam ve bilim olmaz? Dediğinde, sınıftan bir arkadaşımız itiraz etmişti. “Matematik benim için bakkala gittiğimde alacağım dört yumurtanın kaç para ettiğinden ibarettir hocam”, demişti ve sınıfta bir velvele kopmuştu. Ve bu arkadaşımız öğretmenimizin ısrarıyla “Matematik’in gerekliliğini öğrenmiş ve iyi bir mühendis olmuştu” Üç yıllık Lise öğreniminiz bitmek üzere Bu son senemiz Kim bilir belki yeniden karşılaşırız. Biliyor musunuz? Ben hep bir hayal kuruyorum. Ben büyümüşüm ve sizin sayenizde Mühendis, Mimar, Doktor olmuşum. Sonra bir gün karşılaşıyoruz. Gururla size… Sizin sayenizde iyi bir meslek sahibi olduğumu söylüyorum. Gözlerinizden okuyorum, ne kadar mutlu olduğunuzu. Ne olursa olsun, sizi hep sevgiyle anacağım ve asla unutmayacağım kıymetli öğretmenlerim. Zaten, insan hayatını değiştirenler nasıl unutulur ki? Okulumuzda görev yapmış yüzlerce değerli öğretmenimin ismini tek tek yazmak isterdim. Lakin birini unutursam çok üzülürüm. Baş Öğretmen Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere her bir öğretmenimizin. 50. Yıl Lisesi’nde görev yapmış, yapmakta olan bütün öğretmenlerimin günü kutluyor, aramızdan ayrılan değerli öğretmenlerimize rahmetler diliyorum. Yine, 50. Yıl Lisesinden mezun olup, kutsal öğretmenlik mesleğini icra eden öğretmen arkadaşlarımı yürekten kutluyorum. Ahirete intikal eden; Metin Topalak, Yalçın Turanalp, Nusret Hatipoğlu, Hüseyin Yardımcı, Can Kaya Çil, Mükremin Kaya, Emine Yamalar, Nalan Göktepe, Ali Öz, Emine Öz, Nazan Eren, Turan Çoruh, Kemal Şahin, Celal Özaltın, Gülümser Erkan Çelik, Nilgün Gül, Muazzez Tuncer, Altan İlbeyi, Mustafa Ergin, Ali Kaymak, Şaziye Topaloğlu, Yüksel Güngör, İhsan güzel ve Güray Işıkan öğretmenlerime rahmet diliyorum… Emekli olmuş ve halen görevlerine devam etmekte olan; sizi çok seviyorum, sevgili öğretmenlerim… Gününüz kutlu olsun! Nice 24 Kasımlara…