"Hayatım çileler içinde geçti. Vaktiyle doğru düşünmediğim için kaderde de aşkta da kaybettim... Şimdi kimseyi sevmiyorum. İnsanın çalışmasının emeklerinin yobaz ellerde savrulup kıymetinin bilinmediği bir cemiyette yaşaması ne kadar zor? İlim ilim denilip duruyor. İlmin bu asırda ne kıymeti var. Cahillerin firavunların safâ devri... Artık neyin arkasında koşacağımı bilemiyorum... Şiir şeklinde yazılmış bu mektubun son dört misrasıda şöyle bitiyor. İnsanlıktan sevgiden koptum ben artık  Hiç bir dileğime ulaşamadım Yokluktan varlıktan bıktım ben artık Arzumca gençliği yaşayamadım. Şimdi moralim bozuk. Üzgün olarak Libya'da çalışmaya gidiyorum. Daha ana vatanda bir ay kadar vaktim var. Bana vereceğiniz cevabı gurbet ellere kadar "Bir nükte- Bir Işık" kitapları ile beraber götüreceğim..." İnsanlar her yaşta her devirde teselli arayacak hallere düşerler. Bir halden bir hale geçiş doğanın kanunlarının özüdür. Ben de bu sayın okuyucumun cevabını her zaman hatırlanabilecek gibi mısralar halinde veriyorum. Her şey akıcı, geçicidir.  Bu akan zaman nehri içinde hakikat incisini bulmak için herkes kimbilir kaç dalış yapmış, başını kimbilir kaç kere taşlara vurmuştur.  Ümit sevgi sabır çalışma Ve dualar aydınlığa giden yoldur.  Allahın "Benim yerim kırık kalplerdir," Demesinin sırlarını çözenler bütün sıkıntılarin birer aşama olduğunu bilirler.  Yoksa hayatı bir eğlence, bir hoplama- zıplama çayırı gibi görenler koyunlar misali yaşar giderler. Gerçek akıl mücadelecidir.  Gerçek iman hadiselerin akışında sabırlıdır.  Gerçek insanın sevgi hayat felsefesidir.  Hava kararmadan yağmurlar yağmaz, yıldızlar solmadan sabah olmaz öyle değil mi efendim? Kader aşk düşünce kördüğüm gibi Bu ince sırları çözebilseydin  İnsanlık yoluna yağmur olurdun Gerçek nedir bilebilseydin. Deryaya ulaşan yolu bulurdun  Her yaratılmışı sevebilseydin Emirlere kul köle olurdun  Sultan kimdir görebilseydin Buğdayın vaktinde başak olurdu Tarlanı ilimle sürebilseydin Ömrünün tartısı ağır olurdu  Harmanı yerine serebilseydin Bu kadar yoruldun üzüldün ama Sonunda sabahı görebilseydinAşk ile yığılan savrulur sanma  Varını bu yola verebilseydin Koş... Koş... Sevgiye koş Insanlık yolunda aşkta geç kalma Uçan zamanla akşam olmadan Mutluluk yolunda sakın geç kalma.