Timur,  Yıldırım Bayezid'e bir mektup yazar. «Ey diyar-ı Rum'da melik olan Yıldırım Bayezid Han!" Diye başlayan bu mektupta hülâseten der ki "Ben Muzaffer bir kumandanım. Kılıcımdan kaçan Kara Yusuf ve Sultan Ahmed'i himaye etme. Bunlar birer müfsittirler, kâfirdirler, firavundurlar. Eğer kendi itibarıni  zedelemek istemiyorsan, onları memleketine etme. Onlar nereye girerlerse tehlike ve felâketi arkalarından sürüklerler. Bu çeşit adamlar Osmanlı devletinin kanatları altında himaye görmemelidir. Onları yurdunuzdan kovunuz. Bu emrime muhalefet etmeyiniz. Kahrım sizin üzerinize olur. Hele kavgayı hiç göze almayınız vesselâm..." Yıldırım Bayezid bu mektuba son derece kızıp «Timur adı ile anılan ey kudurmuş köpek» diye başlıyan bir mektup yazar ve hulâseten der ki:  -Ey uğursuz sözlerinle beni korkutacağını mı sanıyorsun?  Beni Acem veya Tatar kavmine mi benzetiyorsun. Ordumuzun nizamını sen bilirsin. Harp bizim san'atımız- dır. Bu mektubu aldıktan sonra harp meydanına gelmez isen karıların «telâkı selâse» ile boş olsunlar. Ben de senden kaçar isem benim dahi karılarım «telâkı selâse» ile boş olsunlar. Allahın lâneti sana ve sana itaat edenlerin üzerine olsun.." Bâzı Osmanlı tarihçileri demiştir ki: Şâyet Yıldırım Bayezid kumandan ve cesur bir padişah olduğu kadar politikacı ve kurnaz biri olsa idi, öfkesi, ileriyi görüş kabiliyetini örtmeseydi, tarihin seyri tamamen değişir Türkler Avrupa’yı baştan başa alabilirlerdi. Yıldırım Bayezid Timur Bey'e " Şahsî düşüncelerimizi bir kenara itip, sizin gibi muzaffer bir Sultanla, benim gibi hiç yenilmemiş, Türk olduğu ile iftihar eden bir Padişah birleşip, Hristiyan âlemine haçlılar üzerine gidelim. İnsanlar dünyanın en büyük Sultanı da olsa fanidirler. Devletimizin bekası için hırslarımızdan vaz geçip hayatımızı milletimize bağışlayalım, " Tarzında bir yazı yazabilseydi, Timurun tarz-ı harekâtı hiç bir zaman Anadoluyu parçalamak şeklinde tecelli etmiyecekti demişlerdir.. İkna kabiliyeti, konuşmak san'atı, ileriyi görüşü öfkesini yenebilen bir insan olması sayesinde, milletini en güç durumlardan çıkarmış, muahedeler kazanmış devlet adamları vardır. Buna karşılık, konuşmak ve yazmak kabiliyetinin noksanlığı yüzünden milletini çıkmaza sokanlar da çoktur. Amerika'da Kıbrıs delegemizin kırdığı potlar buna en güzel misâldir. Hz. Peygamber, konuşmanın hayatî ehemmiyetini belirterek: «Ne mutlu o kimseye ki lisanına sahip olup lüzumsuz sözlerden sakınır.» demiştir. Güzel konuşması sayesinde pek çok imkânlar elde etmiş insanlar vardır. Ancak şurası da bir hakikattir ki, dinlemesini bilmek ve karşısındakinin halet-i ruhiyesini idrak ederek konuş-mak başlı başına bir meziyettir. Konuşmak ve yazmak san'atı, dinlemek, düşünce süzgecinden geçirmek, hırsa kapılmamak, büyük menfaatleri küçük menfaatlere tercih etmek suretile kıymet kazanır.