Oyunu bırakın artık. Laf ebeliğini, boş konuşmaları bırakın. Sonuçsuz iktidar – muhalefet ilişkilerini, gidip gelmeleri, misafirlikleri bırakın. Halktan, aydın kesimden, Atatürkçülerden eleştiri alınca, tokat yiyince; TV’lerde, toplantılarda “Günah çıkarmayı” bırakın… “Ben öyle demek istemedim, şunu diyecektim” kıvırtmalarını bırakın. Atatürk’ü, laikliği, cumhuriyeti paspas gibi çiğneyen; bir anda ülkeyi mülteciler, cemaatler, tarikatlar, Kuran kursları, imam-hatipler cennetine dönüştüren bir iktidardan ne bekliyorsunuz da onlarla “Yumuşama”, “Normalleşme” buluşmaları yapıyorsunuz? Kim kimi yumuşatıyor? İktidar mı muhalefeti, muhalefet mi iktidarı? Çetelerle, sömürücülerle bütünleşmiş, kemikleşmiş yöneticilerin acımasız yüzlerini görmüyor musunuz? Maliye bakanının ülkeyi nereye taşıdığını, ne hallere düşürdüğünü görmüyor musunuz da bir CHP’li milletvekili gidip onunla 4 saat sohbet ediyor. Dileklerde, isteklerde bulunuyor… “Halkımızın dertlerine derman olun” diyor. Hangi akla, kime, kimlere hizmet ediyorsunuz? Cumhuriyet mallarını, fabrikaları, ormanları, madenleri babalarının malı gibi, bir yıllık kârlarına satanlardan ne bekliyorsunuz? CHP ilk kez oylarını yükseltti. İlk kez birinci parti oldu. Nedir amacınız? Atatürk’ün partisini yeniden yüzde 25’lere mi düşürmek? Şunu iyi bilin: AKP’yi protesto edip oylarını CHP’ye veren başka partilerden gelen ödünç oylar sizden memnun değiller… Çünkü aradıklarını bulamadılar. Oyunu bırakın artık. Tiyatroyu, hokkabazlığı bırakın. Yaşama dönün. Gerçeklere dönün. Yoksulara, açlara, evsizlere, bir deri bir kemik kalmış çocuklara dönün… Onları çetelerin, zebanilerin, kan içicilerin elinden, ellerinden nasıl kurtaracağınızı düşünün. Atatürk’e dönün. Yenide Bandırma vapurları ile Samsun’a çıkın. Adam olun…