Kendini tekrar etmek hoş bişey değildir, hiçbi kalem erbabı bu duyguyu tatmak istemez. Biz, ULUS yazarları, şu günlerde yaşanan her ama her sorunu 15 yıl öncesinden bu yana dile getirmiş, insanımızı uyarmış, vatanımızın "işgaline" karşı aslanlar gibi direnmiş kişileriz. Bu yönüyle Türkiye Cumhuriyeti'nin en huzurlu insanlarıyız hepimiz. **** Bunların vatanımızı ganimet gözüyle gördüğü, paylaşacak "cukkalar'' azalınca birbirilerine düşeceği, kısa zamanda cemaatin darbeye kalkışacağı, şu memlekette ilk önce Ulus Gazetesi sütunlarında dile getirildi. Kimin getirdiğini boş verin. Ben yazmam, tarih nasıl olsa yazacaktır. **** Bu memlekette yinelemekten usanılmayan yegane mevzu askere gitmiş bi Türk erkeğinin başına gelenlerdir. Bizdeki "askerlik anıları" dipsiz bi kuyu gibidir. Giren, çıkmak bilmez. Bense sanırım hiç yazmadım. Kimselere anlatmadım. Sevmem de zaten, zorla dinleyenlere nutuk mu çekilirmiş? **** Ama, bu konuyla dalgamı geçtim tabi. Ev içi şamatalarımızda, uyduruk anılarımla kızlarımı çok güldürdüm. Elbette Cem Yılmaz'ın sahnede anlattığı askerlik anıları yedi cihanda eşsizdir, menendsizdir. O'nun gibi olamadım. O sahneye bi saygı selamı çakıp susayım. **** Sözü getireceğim yer şudur... Bi süredir kulağımı çokça doldurur oldu, çevre masalarımdaki tüm erkekler, askerlik anılarını anlatmayı koyulaştırdılar. Epeydir duyulmaz olmuştu böyle şeyler. Parkta, bahçede, çay ocağında, berber salonunda falan, Türk erkeği yeniden askerliğini anımsadı. Elbette, işim gereği arka masaları, yan koltukları dinleyen biriyim. Yaşamın gülmece yönünde duran bi yazarın en iyi malzeme kaynağı buralardır çünkü.  Geçelim. Şu analizi yapmalıyım ama mutlaka;  insanımız yeniden, niçin, neden, ne oldu da askerliğini anımsar hale geldi bu kadar? Sakın; mevcut iktidar, toplumun genleriyle oynamaya kalkıştığından olmasın? **** Hepinizin bildiği anılara girmeyeceğim şimdi. Güya herkes hergün çarşı iznindeydi, kimse nöbet tutmuyordu, hepimiz kör kütük sarhoştuk kışlada. Komutanın eşine yenge diyecek kadar samimiydik falan bütün Mehmetçik. Palavraydı tabi hepsi. **** Salt şuncağızı bilmelisiniz. Yurdumun gerçeği budur ve değiştirecek adam henüz anasından doğmamıştır; Son günlerde kulak kabarttığım tüm muhabbetlerde bi "komutan"  vurgusu belirginleşti. Genelde benden 1-2 kuşak yaşlı insanlar konuşuyor, inanır mısınız; -"Komutanım tamam yaparız dedim"! -"Emredersin komutanım dedim fırladım"! -"Komutanım şöyle şöyle yapsak daha doğru olur dedim"!   Kimisi, onbaşı bile olsa kendi de komutandır bi dönem; -"Asker geldi, komutanım dedi, hastayım dedi, tamam git yat dedim"! -"Yemekhane nöbetindeyim, çocuklar gece yarısı geldi, komutanım açız dediler, tamam ulan, yeyin bişiler dedim"! -"Herif yeni evliydi, tamam sen 15 gün gelme dedim"! **** Bu güzel insanları tebessümle dinlememek mümkün değildir. Canlarını seveyim. Çok da uğraşmayacaksın yani genlerimizle. Bu insanları "komutanım"sız bırakırsan ne orman yangınlarını söndürebilirsin, ne hudut namusunu koruyabilirsin, ne deprem enkazlarına yetişebilirsin. Yok olur gidersin kardeşim, yok olur gider? Kahraman Mehmetçiği, en kritik ilk 48 saat kışlada tutarsan, 40 bin diye açıkladığın ölü sayısıyla anca kendini kandırırsın. **** Ne diyordum? Yahu bigün tam teçhizat kule nöbetindeyim. Baktım karanlıkta, düşman karşıdan geliyo. Komutanım bana bırakın dedim, süngüyle daldım üzerlerine. Yenge de orada ha. Dur Gürselcim dedi. Bu bölük sensiz yapamaz dedi. Dinlemedim tabi.  İnanmazsanız inanmayın.   Hayatlarını kaybedenlere rahmet, geride kalanlara sabır, yaralılara acil şifalar diliyorum.