Sevgili Okurlar başkalarını bilmem ama ben siyasetle ilgili haberleri üzüntüyle hatta istihzayla izliyorum, zaman zaman da izlemek dahi istemiyorum. Neden mi? İttifakın biri aidiyet değerlerini kullandı, iktidarı aldı, hayırlı olsun. Öbür ittifak da fikir, ideoloji karmaşası içinde seçimi kaybetti onlara da geçmiş olsun. Özellikle CHP’deki siyaset karmaşası Türk toplumunda bence üzüntü yaratıyor. CHP gibi devlet kurucu bir partinin böyle karmaşa içinde yalpalaması, hem ülke için hem kendileri için zararlı. CHP karmaşa içinde çünkü, her kafadan bir ses çıkıyor. İktidarı kaybedince içeride bazıları ikbal kaybettiğine üzülüp ortalığı karıştırıyor. Diğer bazıları da benim ideolojim, benim fikirlerim diye ortalığı karıştırıyor. CHP daha uzun bir süre iktidar olamaz bu gidişle. Çünkü Kemalizm, sosyal demokrasi ve halkın aidiyet değerleri arasında bocalayıp duruyor ve hiç birini tam anlamıyla uygulayamıyor. Uygulayamayışının sebeplerinden biri kendi aralarındaki tutarsızlık, anlaşmazlık, diğeri, halkın kendi öz aidiyet değerlerine öncelik tanıması. AKP, halkın bu tercihini değerlendirerek 21 yıldır iktidarda ve bir beş yıl daha iktidarda. Halk, CHP’nin onlara anlatmaya çalıştığı Kemalizm, sosyalizm, sosyal demokrasi gibi kavramları hem anlamıyor, anlamadığı için de ürküyor. CHP’nin halka anlatmaya çalıştığı Kemalizm prensipleri çok idealist. Bir ülkenin kurtuluşu, kuruluşu ve yeniden inşası için çok ideal, olmazsa olmaz prensipler. Ancak zaman çok değişti. Ülke halkı daha ziyade aidiyet değerlerine daha çok önem veriyor. Halkın, kapitalizm etkisi ile olayları kabul ediş ve davranışları çok değişti. Bu nedenle halkın önemli bir kısmı, Ata’sına olan sevgi ve bağlılığı dışında Kemalist kavramları iyi değerlendiremiyor ve kabullenemiyor. CHP’nin yine halka anlatmaya çalıştığı sosyalizm ve sosyal demokrasi keza aidiyet değerlerine bağlılık yüzünden kabullenilemiyor. Kabul edilmemenin ikinci nedeni ise ülkede “aydınlanma” tamamlanamadı. Aydınlanmanın tamamlanamamasının sebepleri de malum. İnsanlarımızın eğitim fukaralığı, inanç umdelerinde dogmatik düşünce yapısı. En önemlisi de İkinci Dünya Savaşı sırasında ve sonrasında ülkenin, siyasetinde, ekonomisinde sosyal yaşantısında çalkantıların ortaya çıkması. Biliyoruz ki, Batı dediğimiz daha ziyade Avrupa, uzun uğraşlardan sonra, hayli can ve mal kayıplarına uğrayarak, serflikten burjuvaziye oradan sanayiye geçti. Bu arada aydınlanmanın getirdiği gerçeklerle eğitimde kilise hegemonyasını yıktı. Bu nedenle de Batı, sosyalizmi de, sosyal demokrasiyi de, kapitalizmi de benimseyerek toplumlarına uyguladı. Oysa biz, bu bozuk ve istismarlı eğitim, istismar edilen aidiyet değerleri ve inanç sayesinde, daha bırakın sosyalizmi, sosyal demokrasiyi, hatta kapitalizmi bile daha doğru dürüst bilemiyoruz. Biz kapitalizmi, zenginleşmenin, sınıf farklılığı yaratmanın, fırsat eşitsizliği yaratmanın, orta sınıfı ortadan kaldırmanın, fakir ve zengin uçurumu yaratmanın aracı haline getirdik. Bunlar yetmezmiş gibi, sanayide de içler acısı durumdayız. Doğayı bozarak beton dökmeyi, AR-GE’siz ve plansız yatırım yapmayı fevkalade iyi beceriyoruz, yukarıda saydığımız güzel(!) hasletlerimizle. Bunlar aşılmadan bizde doğru dürüst siyaset olmaz. Olsa olsa bugünkü CHP’deki durum gibi. Sanki adam değişince elindeki sihirli değnekle her şeyi değiştirecek. Bu kafa ile bir yere varılmaz. Önce eğitim sonra eğitim sonra yine eğitim. Ülke insanının kafa yapısını, düşünce tarzını geliştirmek. Bir toplumda düşünce, felsefe yasaklanırsa iflah olmaz o toplum. CHP içindeki kargaşayı, karmaşayı bıraksın. Muhalefet de kutsal bir görevdir. İktidar bozar. Ülkeye muhalefet de pekala hem de iktidardan iyi hizmet eder. CHP’ye düşen görev sen ben kavgasını bırakıp eğitim üniteleri kurup, köy köy, mahalle mahalle halkı aydınlatmaya çalışması.